nog even ...

Dag lieve schatten

Ik ‘trakteer’ jullie nog even op een voorlaatste blog. Over 3 weekjes ben ik al terug en nu tel ik niet meer stiekem af hoor, iedereen weet wanneer ik terug ga! Ik zie er echt naar uit. Ik ben hier ook gelukkig hoor. Maar even gevarieerd eten, niet elke dag rijst, elke dag warme douche mogelijk, stromend water, niet meer op de grond zitten om te eten, geen getoeter, geen mannen die wat willen zeggen tegen je, 24/24 7/7 elektriciteit, geen overvolle bussen, helaas duurder leven, men mamie, papie en brothers, vrienden en vriendinnen, altijd eten in huis, … Ja , het zal toch even aanpassen zijn, maar ik ga er echt van genieten! Al die luxe dat wij hebben, dat besef je echt wel als je hier een lange tijd woont. En dan nog klagen we…

Laten we beginnen met het retour vliegticket voor Robin van kathmandu – Delhi: Na enige vertraging hebben we het ticket geboekt bij een kantoor. Robin zijn vriend werkt daar en die heeft het allemaal geregeld. Ik voel me toch nog steeds schuldig dat ik Robin zo een lange tijd laat reizen, maar daar is het nu te laat voor! Ticket is geboekt, dus klaar!

Dan wil ik het toch even hebben over Sadhiman, het ‘lastig’ jongetje waar ik individuele logopedie aan gaf. Dat was toch ook wat hoor! Kwamen ze 2 zondagen niet opdagen, geen telefoontje, geen smsje, niets hoorde ik van ze! De volgende woensdag kwam er aan en nog steeds had ik niets gehoord, dus belde ik zelf maar! Ze had het zo druk dat ze niet kon komen (of smsje sturen!) en hij gaat nu naar een andere school tot 16u dus hij zal niet meer kunnen komen. Hij komt zondag naar SERC en daar kan hij dan logopedie krijgen. Man man, kon ze niet gewoon even zelf bellen? Dus Leoniekske geeft geen logo meer aan hem. “Beter kwijt dan rijk”, op zo’n manier toch!
Ze wil haar zoon zo graag naar een gewone school sturen, maar dat ventje kan dat gewoon niet aan! En dat wil ze helaas niet inzien!

De laatste week geen internet hier in huis… Dat mis ik echt wel! Iedere maand moet dit betaald worden. Dit kan via de bank of via het internetkantoor zelf. Asish, Robin zijn broer, had het vrijdag 17 mei via de bank betaald. Normaal hebben we vrijdagavond dan internet, maar helaas, dat hadden we niet. Na enkele keren bellen zeiden ze dat er problemen zijn met de bank. Het internetkantoor had het geld pas woensdag ontvangen. Maarrrr nog geen internet voor ons hoor, nee nee, het bakje is nu kapot! BALEN!
Ze moeten toch eens ‘overschrijvingen’ introduceren hier! Ze gebruiken hier nog steeds cheques!

Mijn Nepalese lessen zijn nog steeds hetzelfde. Ik leer wel wat bij hoor! Gelukkig maar. De leerkracht versta ik goed, maar als anderen tegen mij babbelen, versta ik bijna niets! Ze spreken dan ook allemaal zo snel. We hebben al verschillende keren gevraagd wanneer we examen hebben, maar ze weten nog steeds de exacte datum niet! Typisch Nepal! Waarschijnlijk wordt het van 10 tot 13 juni.

Vorige week even gaan shoppen met de centjes van mama en papa. Zeven T-shirts voor 30 euro. Is niet slecht he?! Oke, sommige T-shirts zijn maar 3 euro dus kwalitatief niet zo goed, maar who cares?! Zo zie je maar hoe goedkoop het hier is! Nu ja, 30 euro is voor mij nu ook echt wel veel hoor. Ik leef hier volledig volgens Nepalese normen. Elke euro (100rupee) telt!

De Nepalezen hebben hier de gewoonte om in je gezicht te hoesten. “Hand voor je mond houden” kennen ze hier niet. Maar ja, wat is meer hygiënisch: hand voor je mond houden en niet steeds je handen wassen en daarna handen schudden/boterhammen eten/… OF gewoon in elkanders gezicht hoesten?

Donderdag 9 mei zou er normaal gezien weer een ‘Nepal staking’ zijn, maar omdat het die dag Moederdag was, ging dit toch niet door. Het werd uitgesteld, maar uiteindelijk is de staking nooit gekomen. Moederdag is hier steeds de 26ste dag van de eerste maand (hun Nieuwjaar steeds midden april) dus het kan op iedere dag vallen. Bij ons altijd tweede zondag van mei niet?!

Hoe zien de laatste weken er nog uit: morgen voorlaatste keer werken in SERC, in de week naar de Nepalese les en mijn tijd verdoen in AIA (en toch betaald worden). Volgende week donderdag tot zondag naar de countryside. Even ‘bye bye’ zeggen tegen Robin zijn mama, papa en grootouders (Robin zijn ouders zitten al meer dan een maand in de countryside omdat er daar te veel werk is). Het is ook tijd om rijst te planten, dus het lijkt me wel leuk om hierbij te helpen!
Verder nog wat souveniers en kleren kopen, Nepalees examen afleggen. En dat zal het zo ongeveer zijn! Dat de tijd maar snel gaat haha!

O ja, voor de geïnteresseerden: zaterdag 15 juni kom ik om 18u20 aan op Schiphol met de BA 440 vanuit Londen.

Zo, hebben jullie toch nog eens een kortere blog gelezen van mij! Is dat niet prettig? Dat heb je als er geen festivals zijn of als je niet echt ergens naartoe gaat.

Dikke zoen en tot heeeel snel!!