alles is fake, zelfs de bloemen en de muziek

Sawasdeekha [sawadiekha]

Ondertussen zit ik nu een weekje in het mooie Thailand lekker te genieten van de vakantie. Goed, eerst even een woordje over het vertrek vanuit Nepal. Dat was nogal, euh, hoe kan ik het zeggen... frustrerend! Komen we aan bij de check-in, zeggen ze dat Robin een stempel nodig heeft van 500 dollar (!). Ik dacht eerst dat ik dat geld niet ging terugkrijgen, maar ik kreeg het dus in cheques die ik zelf nog moest gaan inwisselen. Eerst zeiden ze ons dat we terug moesten naar de stad om geld af te halen, maar dat gaat natuurlijk niet als je vliegtuig over anderhalf uur vertrekt. (Ja, we waren ondertussen een half uur verder). Ik ben blij dat Robin zo rustig blijft in zo'n situatie, want ik stond echt op koken. Iedere keer als er iemand anders aan die bali kwam, hielpen ze die persoon, maar onze tijd werd wel steeds minder he! Daarbovenop was er nog een powercut, maar ze moesten een kopie maken van de documenten en jullie weten allen dat dat niet gaat zonder elektriciteit! O man, na een uur eindelijk die stomme stempel gekregen! Bij het inchecken weer wachten, want de mensen kruipen gewoon voor! Allemaal geen probleem! O man, wat had ik het warm en wat was Robin kalm! Ja papa, had jij daar gestaan... Dat zou niet goed gekomen zijn haha! Hierna paspoortcontrole, miljaarde, weer zo een lange rij! Na 45 minuten eindelijk daardoor, douane weer aanschuiven en dan toch nog 20 minuten wachten voordat we op het vliegtuig konden! O man, dit was echt een stressie begin hoor! Ik voel de frustratie nog als ik het aan het typen ben! Maar het is nogmaals bewezen dat Nepalezen (en vooral Robin) heel geduldig zijn en altijd vriendelijk blijven!

Goed, leuk om deze keer niet alleen op het vliegtuig te zitten! Na 3 uurtjes in Bangkok. Eerste ervaring met de Thaise mensen op de luchthaven iets minder. Ze zijn blijkbaar niet zo vriendelijk en spreken bijna geen Engels. Dan werden we ontvangen door onze taxichauffeur (ja papa, misschien snobistisch, maar Len zei dat de bus vaak heel vol is en daar had ik geen zin in) als Mr. Leoniek. Een heel busje voor ons alleen en een chauffeur die geen Engels kan. O ja, toen we buiten kwamen werden we meteen ontvangen door de regen en de enorme hitte (30 graden) en zagen we heel kleurrijke taxi's! Roze, groen, paars, groen met geel, heel cool om te zien!
Na anderhalf uurtje rijden warm ontvangen door Len en Paula. We kregen een heel mooie kamer en badkamer (met zittoilet joepie) en gingen bijna meteen Pattaya in! De eerste indrukken: de wegen zijn hier heel goed (had ik niet verwacht), iedereen heeft een auto, leuke vervoersmiddelen (brommer met winkeltje aan), Thaise mensen spreken geen Engels (gelukkig Paula wel), ze hebben heel grote supermarkten en alles is hier fake. Zelfs de bloemen en de muziek. Echt raar om dat in een ander jasje te horen hoor! Na een leuke en interessante rondleiding door Pattaya even opfrissen, biertje en gaan eten! Thais eten is lekker, maar spicy. Leuk om al het eten op tafel te zetten en op te scheppen wat je wil. En met de handen eten he Len!
De volgende dag, zaterdag, naar de floating market, waar ik op de slagtanden van een olifant heb gezeten en door de slurf ben gedragen. Heel tof! Zo leuk, al die kraampjes, ik zou al die spulletjes willen kopen... Het fruit ziet er echt lekker uit. En ik heb krokodil gegeten! Kan de smaak moeilijk thuisbrengen, maar het is zeker niet slecht. 's Avonds gingen we met Paula naar de walking street: de uitgaansstraat in Pattaya. O man, al die blanken (farang in Thais) met hun thaise vriendinnetjes. Echt grappig om te zien. De een al lelijker dan de andere. Leuke bars daar en lekker dansen! Was echt heel tof. De meeste jongens blijven gewoon op hun stoel zitten of hangen aan de bar, maar Robin was lekker aan het meedansen. Ook al is het niet echt een danstalent.

Zondagnamiddag vertrokken naar Bangkok, want dat moet je toch gezien hebben he als je in Thailand bent! Na een busrit van 2 uur, op de skytrain en de boot te hebben gezeten en een zoektocht (2 slechte kaartlezers samen = verloren lopen) aangekomen in de Koa Sang Road, the Road waar alle backpackers komen. Even zoeken naar een guesthouse, wat rondlopen en dan lekker eten. Het was een vermoeiende dag dus vroeg in bed. O, wat was het koud 's nachts. Je moet hier wel een airco hebben of een ventilator en ook in de slaapkamer. Maar het was een erg dun laken en met de airco aan was het veel te koud. Zonder airco veel te warm... Dilemma niet? aan/uit/aan/uit...
Gelukkig hadden we de Lonely Planet meegekregen van Len dus konden we uitzoeken wat we graag wilden doen. We kwamen een heel aardige Thaise man tegen die voor ons een goedkope tuk tuk regelde naar een boot. Oke, maar dat was helemaal niet wat we wilden. We hadden geen zin om een uur op een boot rond te toeren voor veel te veel geld. Dan maar terug naar ons beginpunt en een informatiecenter binnen. Bleek dat we al op de plaats waren waar we heen wilden! hahahaha, lach maar allemaal! Oorspronkelijk wilden we dan de wandeling doen die er in stond, maar we eindigden in een tuk tuk voor 10 baht (1 euro is 42 Baht) per persoon die ons naar de verschillende toeristische trekpleisters bracht. Ook goed natuurlijk, want we vonden het beginpunt al niet (ook al hadden we een kaart). Na het bezichtigen van enkele tempels, the standing en laying buddha eindstop in the Royal Palace! O man, wat was dat groot zeg! Al die tempels met zoveel goud. Na een tijdje hadden we er wel genoeg van hoor. Onze terugweg van normaal 20 minuten werd er eentje van meer dan een uur. We waren natuurlijk weer verdwaald. Sjonge sjonge, ik haat kaartlezen! Ik kan het gewoon niet! En robin ook niet. Maar we lieten de moed niet zakken. Vrolijk blijven op vakantie is de boodschap.
De volgende dag naar Chinatown: heel veel kleine steegjes met veel winkeltjes! Altijd leuk! De weg terug ging heel vlot en we werden in Pattaya opgehaald door Len.

Oei oei, lieve schatten, ik moet ervandoor (man, het duurt lang dit allemaal te schrijven, meer dan een uur al). We gaan onze zak maken, want vanavond vertrekken we naar Chang Mai (hopelijk lukt het kaartlezen daar beter). Ik vertel volgende keer wel over onze avonturen in Kanchanaburi met the famous bridge over the river Kwai.

Bedankt voor alle felicitaties gisteren!

Dikke zoen xxx