Zonder toeter kan je niet rijden!

Namaste
Hier ben ik weer! Deze keer typ ik eerst mijn tekst op mijn eigen computer (heb ik ten minste azerty :)) en zet het dan online. Gaat iets sneller en makkelijker. Kan ik gewoon verslagen typen op word.
Nu even nog een korte anekdote van op het vliegtuig: Tijdens onze vlucht naar Delhi kregen we een warme maaltijd. Ik nam de kip en daar zaten ook koude groenten bij. Dat waren komkommer en tomaat. Bovenop lag ook nog iets groens… Ik vroeg aan Annabeth of het pikant was. “Nee hoor”. Dus ik neem een grote hap. Net toen die binnen was en begon te kauwen, besefte ik: “AAAAA een chilipepertje!” **** dit is heet!! Man, mijn mond stond in brand, mijn ogen stonden in tranen doordat het zo pikant was. Een beetje suiker nemen, zegt Henk. Dat hielp een beetje. Dan wat brood eten… Jach, na een kwartier ging het iets beter. Mijn les hieruit: proef steeds een heel klein stukje als je niet meteen weet wat het is! Het kan wel eens heet zijn…

Dit gezegd zijnde, mijn eerste indrukken van Nepal:
Verkeerschaos: de mensen steken gewoon over tussen de auto’s, iedereen steekt gewoon voorbij, geen verkeersborden, wel heel af en toe een stoplicht, maar dat wil niet zeggen dat iedereen stopt natuurlijk!. TOETEREN à volonté, je wordt er echt gek van. En als je wandelt verschiet je echt, maar dat zal wel wennen zeker. Soms staan er ook politieagenten om het verkeer te regelen. Maar ik begreep van René Veldt dat je die gewoon voorbij kan rijden ook al fluiten ze. Ze staan daar gewoon en hebben geen vervoer om achter je aan te gaan. Ze hebben hier dus vrij weinig gezag! Iets heel anders dan in België of Nederland dus. Zelfs al nemen ze je vast, gewoon doorrijden zegt René. Oke dan maar…
Verder zijn er heel veel kleine winkeltjes, zijn de mensen vriendelijk en valt het eten echt wel mee. Tot nu toe nog geen last van mijn darmen. Mama en papa: ik heb vanavond (zat 31 juli) spinazie en champignons gegeten en nee ik lust het nog steeds niet… :) . En thee zal ik hier ook leren drinken denk ik. “Thea or coffee?” Koffie moet ik echt niet, dus thee dan maar. Ik kan toch niet altijd cola of fruitsap drinken e. Kriek hebben ze hier jammer genoeg niet. Bier wel, misschien moet ik dat ook leren drinken.. :)
Het stinkt hier minder dan ik had verwacht. En er ligt ook minder afval op straat dan gedacht. De koeien staan en liggen gewoon in het midden van de straat te dutten en ze laten ze gewoon liggen. Ook honden liggen echt rustig te slapen aan de kant van de straat. Ze kijken niet op of schrikken niet. Verder hebben we ook al enkele apen gezien. He is echt hartverscheurend als je kinderen op straat ziet slapen. Hier wil je echt wat voor doen, maar dat is echt niet makkelijk, want het is er niet één, maar duizenden…
Al die indrukken vallen gewoon niet te omschrijven. Ik probeer er eens foto’s op te plaatsen en dan zien jullie ook wat.

Vandaag zijn we naar Sankhu, het Hamro Gaun gereden met René. Een slaapgebouw voor de jongens en één voor de meisjes, dan het hoofdgebouw. Daarnaast het Day Center waar les wordt gegeven aan kinderen uit de buurt (voor ongeveer 45 kinderen). Verder ook kleine vijvertjes, een moestuin en een riviertje. Er was ook veel technische uitleg over hoe de energie wordt geleverd, water wordt gezuiverd, …. Dit was allemaal heel interessant, maar te moeilijk om na te vertellen. Er werd echt over nagedacht. Ook de kinderen die daar zitten ontmoet. Echt een heel mooi project!! Er worden echt goede dingen met het geld gedaan!
O ja, nog even een klein verhaal over het “poepmeneertje”. Er lag in het riviertje dat bij het center hoorde steeds stront en René vroeg zich af hoe dat kwam, want dat is toch echt niet prettig hé! Iemand vertelde hem dat er een man steeds in kwam poepen. Nog geen vijf minuten nadat dat werd gezegd, kwam de man langs. René er stiekem achteraan. Net toen zijn broek op zijn knieën hing, trok René drie foto’s. “En nu opzouten!”, zei René. “Maar ik kom hier al twintig jaar twee keer per dag poepen”, zei het poepmeneertje. “Kan mij niet schelen. Je gaat nu weg”. En dan begon René met stenen te gooien. De meneer is nooit meer teruggekomen…

Vandaag ook even zonder stroom gezeten. Ja dat is toch echt wel raar. Thuis zie je dat als een evidentie en is het heel raar als de stroom uitvalt. Hier is dit normaal. Er is zelfs een schema met wanneer de stroom wordt afgesloten. Het wordt dus op vaste tijdstippen uitgeschakeld en iedereen krijgt daar een rooster van. Gek toch?!

Annouschka en Jytte zijn vandaag ook aangekomen. Zij hebben gelukkig hun koffers wel. O ja, voor ik het vergeet: Annabeth haar bagage is vandaag ook toegekomen, maar die van Henk niet. Heel raar omdat we dezelfde vlucht hadden. Ik hoop echt van harte dat het morgen aankomt. Dit is echt kl***. Morgen dus terug naar het vliegveld.

Goed, morgen (zondag 1 aug) een dagje chillen. We hebben nog niet echt plannen. En maandag start dan de introductie 10 daagse. Eerst wat Nepalese les en donderdag gaan we naar het Chitwan Park en daarna naar Pokhara. De trip naar de Tibetaanse grens komt later. Ik heb er echt enorm veel zin in. Nadien krijgen jullie een verslagje.
Momenteel zit ik in het restaurantje Gaia. Hier kan je echt lekker eten. Als ontbijt kan je zelfs eitjes nemen. Vandaag was het yoghurt met muesli en fruit. En thee uiteraard… Het begint te wennen die thee. Ik begin het lekker te vinden denk ik… :)

Valerie: Ik ben je verjaardag niet vergeten hoor. Ik heb gewoon geen bereik. Dus bij deze: gelukkige verjaardag!!!! Hopelijk heb je er van kunnen genieten en een klein feestje of zo kan ook …

Vanavond krijg ik een gsm nummer en dat laat ik jullie dan wel even weten . We denken dat jullie mij wel goedkoop kunnen bellen, dus ik ben telefonisch bereikbaar. Smsjes sturen mag altijd. Verwacht echter niet dat ik altijd terugstuur. Ik probeer zoveel mogelijk te mailen. Jullie moeten NIET sturen of bellen op mijn Belgisch nummer. Dat gaat niet! Ik heb geen bereik.

Tijdsverschil: 3u45 min

Blijf massaal reacties sturen, want dat is echt leuk! Jullie mogen ook steeds leuke verhalen sturen!

Thijsie: hoe lukt het aanleggen van het zwembad een beetje? Wanneer is de volgende rugbytraining? Dan denk ik eens aan je!

Hopelijk zijn jullie tot het einde van het verslag geraakt…. Het was een lange!

Even een foto van de augustusgroep (kan je een gezicht kleven op de namen). bovenaan vlnr: Ans, Annouschka, Jaap, ik, Henk. Onderaan vlnr: Annabeth, Jytte en Rene (kon op het laatst niet meer mee wegens ziekte :-()

Mwai (kiss in Nepalees)