Het zweet doet drup ... drup ... drup

Dag lievelingen

Neem jullie tijd: hier komt een lang verslag!!

Zondag begonnen we rond de middag met onze zoektocht naar een bank, want we moesten nog wat centjes hier betalen. Met volle moed gingen we, met wegenkaart, de weg op. Nu ja, wegenkaart … Daar valt over te discussiëren: Nergens zijn er straatnamen, dus staan op de kaart voornamelijk de “hotels.” We gingen wel de goede weg op, maar de banken hadden of geen geld, of we moesten formulieren invullen met ons paspoortnummer ed en dat vertrouwden we niet echt. Dan maar alle ATM automaten proberen waar we meer dan 10 000 roepies (100 euro) konden afhalen… Mja, dat was geen makkie hoor! Na bijna anderhalf uur in de hitte rond te lopen, gingen we toch maar naar een ATM dat dicht bij ons hotel was. Eindelijk geld! 80 000 roepies afhalen in biljetten van 1000 roepies. Jach, jullie kunnen jullie wel voorstellen hoe dik het pakje was! Onze eerste ervaring met de warmte!

Zondagavond startte de 10 daagse introductie met een lekker etentje en een speech van Bharat! Jullie raden het nooit, maar voordat we het avondeten kregen, kregen we …. frietjes! Jaja Belgen, hier hebben ze ook dikke frieten. Ze kunnen natuurlijk niet tippen aan de Belgische, maar het smaakte wel. Met mayonaise uiteraard :) Mooi begin van de avond vond ik. We hebben lekker gegeten en gebabbeld. Jaap was er ondertussen ook bij gekomen. Hij had er een Annapurna trekking opzitten. Helemaal stijf! Hahahahaha …

Maandag en dinsdag hadden we Nepali-les. Wow, het Nepalees is echt moeilijk! Je kan er echt geen woord Nederlands uithalen. Ezelsbruggetjes waren ook vrij moeilijk. Ik heb al niet zo een talenknobbel dus echt snel ging het er niet in. (Het zit er nu nog steeds niet in hoor.) We zullen even een spelletje doen: wie deze tekst als eerste correct vertaald, trakteer ik op een etentje! Mooie deal toch?! Goed, hier gaan we:
Namaste
Mero naam Leoniek ho.
Tapaaiko naam ke ho? ……..
Tapaailai kasto chha? ……. (chha wordt uitgesproken als ‘tsa’)
Ma swayam sewak ho.
Ma Nepali bhaasa sikdaichhu.
Chintaa nagarnuhos, khusi hunuhos!! (komt in een liedje voor: don’t … be …. )
Namaste

Maandag aten we pas om 10u. Toen we aan tafel zaten, zagen we Annabeth helemaal wegtrekken. Ze werd echt helemaal wit en draaierig. Ze voelde zich echt niet goed en had al slappe ontlasting (diarree dus). Nadat ze was gaan liggen, voelde ze zich niet echt beter. Het was dus verstandiger om naar het hotel te gaan en te rusten. Na drie dagen het wat rustiger aan te doen, ging het beter. Nu is ze genezen! Joepie!

We kregen ook nog een introductiepowerpoint met uitleg door Bharat. Je moest in het begin even wennen aan het Nepalese Engels. Sommige stukjes verstond ik gewoon niet omdat het zo snel ging en het wat vervormd was. Wat Stichting Veldwerk niet allemaal doet! Echt, ze leveren mooi werk. Kijk allemaal eens op hun site, want het is echt de moeite!

Woensdag kregen we informatie over de schoolwerking hier in Nepal van Hedda. We leerden elkaar ook beter kennen door een spelletje: we namen elk een blad en schreven onze naam bovenaan. Daarna verzonnen we 8 vragen (hobby’s, grootste ergernis, studieachtergrond, lievelingseten). De eerste vraag werd beantwoord door je rechterbuur en dan werd bij iedere vraag het blaadje doorgegeven. Zo werden alle vragen door iemand anders beantwoord. Heel leuk om te doen. Zeker als je elkaar nog niet kent. Achteraf vertelde iedereen afzonderlijk wat op de blaadjes werd geantwoord en hoe het echt in elkaar zat. Zeer interessant, want er kwamen vaak nieuwe dingen naar boven! Een aanrader om eens te doen!

O ja, de vorige keer zei ik dat ik buikpijn had, maar nog geen diarree. Nou, dinsdagochtend had ik diarree. Ik wilde dat echt niet, dus ik nam immodium. Geen goed idee dus, want dat stopt het helemaal. Ik at dus, maar kon niet naar het toilet. Alles wat er in zat, kon er niet uit. Ik moet zeggen, echt geen prettig gevoel! Mijn darmen protesteerden door de hele tijd samen te trekken. Soms wat harder dan de andere keer. Moeilijk om dan recht te blijven staan hoor. Iedere keer als ik wat at, trok alles weer samen. Niet eten was ook geen goed idee, want je verliest veel vocht in die warmte. Droge rijst dan maar… Mmmm, lekker… uhum uhum. Ik heb wel eens lekkerder gegeten. Ik ben trouwens nog nooit zo blij geweest dat ik naar de “grote wc” kon! Donderdagochtend ging het gelukkig weer veel beter, want we vertrokken dat met de bus naar Chitwan.

De mensen zijn hier echt supervriendelijk! Altijd zeggen ze goeiedag en ze zijn erg behulpzaam! En altijd lachen e!! Op sommige plekjes kan het echt enorm stinken. Donderdagochtend zagen we eindelijk eens iemand het afval langs de straat opruimen. Ik begin te wennen aan het verkeer. Ik schrik niet meer zo van het getoeter, maar dat wil echter niet zeggen dat ik het heel aangenaam vind e! Ze helpen elkaar wel enorm: ze laten met handgebaar weten of ze er voorbij kunnen of niet. Ze toeteren om te waarschuwen dat ze voorbij steken of een bocht naderen. Eigenlijk wel goed hoor, maar het is gewoon wennen. Stoppen in het midden van de weg, is ook niet ondenkbaar. Overal zie je honden. Soms liggen ze gewoon in het midden van de straat. Laat ze maar gewoon lekker liggen.

Ik zit nu in Chitwan. Het is hier WARM! Gewoon niet te doen. Je moet nog maar buiten komen en het zweet staat al op je gezicht. Terwijl ik dit verslag schrijf, hoor ik net iemand zijn neus ophalen en ‘pft’, daar gaat weer een roggel! Niet abnormaal! Zelfs vrouwen, oudere vrouwen zelfs, doen het. Walgelijk is het. En nog lopen ze met blote voeten op straat. Eergisteren, donderdag, vertrokken we vroeg (7u) naar Chitwan met de toeristenbus. Dat wil dus zeggen dat iedereen zijn eigen plaats had en dus niet opeen gekropt zat. Tijdens de busrit veel informatie gekregen van Bharat en Sunita. Iedere keer als we iets eigenaardigs zagen, keken we naar achteren, en dan wist Bharat dat we het niet verstonden. We zagen over de rivier bijvoorbeeld een kabel met een bak er aan. Huh, wat was dat? Dat is dus een bak om de stenen naar de overkant te brengen. Daarnaast genoten we enorm van het uitzicht want er waren veel bergen (niet zo hoog voor hier: 1000 meter of zo). Er waren ook twee rivieren die bij elkaar kwamen en het gekke was dat die beide een andere kleur hadden. De ene wat sneeuwwit en de ander donkerder. Heel ‘gaaf’ om te zien.
Na een vijf uur durende busrit en 15 minuten durende jeeprit aangekomen in ons resort: unique wild resort. Als verwelkoming een glaasje met een soort extran.
’s Avonds was het ‘cultuuravond’. Dat was een optreden van jongens die met stokken en andere zaken op live muziek ‘dansten’. Aan de hand van het muziekritme wisten ze wat ze moesten doen. Het is eigenlijk beetje moeilijk om uit te leggen, maar het was echt sjiek! Tijdens het laatste lied mocht het publiek meedoen. Ik als dansliefhebber kon dit natuurlijk niet afslaan e! Samen met Jytte, Annabeth en Bharat het podium op! Henk bleef zitten want die filmde ons! Het was echt superleuk! Het daar echt van genoten! Had het meteen weer snikheet!

De volgende dag vroeg op want we gingen in een bootje (smal wankelend bootje) krokodillen spotten … Euh ja, de ogen hebben we gezien, verder niets. Het water lag een beetje te hoog. Toch was het “vet gaaf”. Dan tocht door de jungle… Nu ja, jungle… Ze noemen het jungle maar eigenlijk is het een bos! “Ik heb gelopen in de jungle”, klinkt toch stoerder dan “Ik heb gelopen in het bos”. Toch?! We hadden weinig geluk, want dieren zagen we niet. O ja, wel een bloedzuiger die mij te pakken had. Na een week begint het enorm te jeuken. Ik hou me vast :) Daarnaast ook olifanten gezien ( en de tweeling van 20 maanden). Wel zielig hoe die olifanten met hun poot, aan een ketting, aan een paal vastzitten. Weinig bewegingsmogelijkheid. Dan gingen we naar de elephant bathing. Na een klein half uurtje kwam een olifant aan. Die ging het water in en werd gewassen en geschrubt met stenen. Heel tof om te zien. Het ziet er pijnlijk uit met die stenen, maar ze vinden het zalig! Normaal gingen wij dat ook doen, maar er is vorige week iemand verdronken hierbij. Je gaat dan op de olifant het water in en moet er op een bepaald moment afspringen. Een man deed dat ook, maar die kon niet zwemmen, belandde onder de olifant en ja, het vervolg kennen jullie al. Normaliter staat het water maar anderhalve meter hoog, maar door de moesson staat die hoger. Heel jammer dat dit voor ons werd afgelast, maar goed de olifantentocht hadden we nog e!
Dit was echt gewoon superleuk! Olifanten zijn de max van een beesten. Echt groot, maar heel goed opgeleid! Met z’n vieren op een soort omgekeerde tafel op elkaar gepropt. In het begin dacht ik “o dat zit lekker”. Na anderhalf uur dacht ik “hoe kan ik weer op mijn gemak zitten? … wrikkel wrikkel schuif schuif”. We zagen twee neushoorns, wiha! We waren met ongeveer 7 olifanten die verspreid rondliepen. Als iemand iets zag, floot de olifantenbestuurder. Dan kwam iedereen erop af! De eerste neushoorn werd helemaal omsingeld door de olifanten. Best wel zielig, maar zo ziet iedereen het goed e! Sommigen hebben ook herten gezien. Op een bepaald moment begon het te regenen, maar gelukkig hadden we paraplu’s gekocht. Het duurde bijna 5 minuten voordat Sunita haar paraplu had. Best wel grappig, want ondertussen was ze best wel al nat. Mijn paraplu heeft even vastgezeten tussen de bomen dus die is nu een heel klein beetje stuk, maar het werkt nog! De olifanten zijn echt goed opgeleid: opeens begon onze olifant hard te blazen met zijn slurf. Onze gids gaf een commando en de olifant liet de binnenkant van zijn slurf zien. Echt super toch? Achteraf vertelde hij dat er een bloedzuiger in zat. Op een bepaald moment werd ons pad geblokkeerd door een grote tak. Hup, commando werd gegeven en de olifant brak de tak af! Pad vrij voor ons! Jipie! Echt ik zeg het, olifanten zijn de max!
Je moet er trouwens niet van verschieten als ze hier gewoon passeren op straat e! Het zijn natuurlijk geen wilde, maar het is toch een supergroot beest dat je even voorbij gaat.

Ik heb mijn eerste souverniertje gekocht! Een uit hout gemaakt olifantje. Na de jungletocht zat een man dat met een beitel tussen zijn voeten te maken. Voor 100 roepies ga je niet moeilijk doen e! Het is echt mooi!

Zaterdag om 5u opstaan om een jeepsafari te doen. We hadden niet zoveel geluk met de dieren: We zagen alleen herten en mooie vogels, geen tijgers (er zijn er hier 80) of neushoorns. Maar het was echt leuk: het dak (nu ja, zeil) er af en dan konden we rechtstaan! Zo konden we echt alles goed zien. Als we iets zagen, werd er gefloten en dan stopte de chauffeur. Zo konden we, als echte toeristen, foto’s ‘trekken’ (‘maken’ voor de Nederlanders onder ons).

Nog een leuk verhaaltje over Nepalese kindjes. Nepalese kindjes zijn echt schattig, dus dat moet echt op foto staan e. Bij het resort vroeg ik of ik een foto van hun (twee jongentjes) mocht nemen. Ze gilden even en liepen dan weg achter een struik. Ze kwamen steeds weer tevoorschijn en als ik mijn fototoestel liet zien, liepen ze gillend weer weg. Dit hielden we even vol en dan lieten ze zich toch met alle plezier fotograferen. Het leukste moment is als je de foto aan hun laat zien. Ze lachen dan echt zo schattig!

Het eten is hier heerlijk! Gisteren was het daal bhat (rijst met linzensoep) en zoals het hoort: ik at met mijn handen! Ha echt zalig! Rijst op je bord, linzensoep erop en mengen met de handen. Dan het eten tussen je vingers en het met de duim in je mond schuiven. Het smaakt beter dan met mes en vork! En het bespaart afwas. hihi

Het stikt hier van de muggen! Ook mijn benen moeten er aan geloven! Jeuken!!

Lieve schatten, ik ga jullie weer verlaten. Morgen vertrekken we naar Pokhara. Hopelijk is het weer goed, want dan hebben we een waanzinnig super de luxe prachtig uitzicht! Ik kijk er al naar uit!

Wie haalde het einde?????


Dikke kus !!
Nike