Langzaamaan leer ik Nepalees

Hoi allemaal

Zoals beloofd weer een verslagje zodat jullie op de hoogte blijven. Ik zal het voornamelijk hebben over het LDC want verder is er niet echt veel gebeurd.
Het LDC, Life Development Centre, is voor kinderen met een mentale en/of fysieke beperking. De kinderen zitten daar allemaal intern en gaan gemiddeld 1 keer per maand naar huis. De meeste kinderen spreken niet en kunnen niet lezen of schrijven. Dat bemoeilijkt het contact wel een beetje eigenlijk. Ze zijn onderverdeeld in vier klassen, afhankelijk van hun beperkingen en mogelijkheden. Wat doe ik daar nu als vrijwilligster? Wel, als logopedist kan je daar heel veel doen, maar het is moeilijk omdat je de taal niet spreekt. De kinderen verstaan het Nepalees wel, maar het Engels niet en aangezien ik bijna geen Nepalees spreek … Jah, ik moet er geen tekening bij maken zeker?! Ik neem de kinderen individueel mee naar de eetzaal of in de snoezelruimte. Daar probeer ik hun te leren lezen, rekenen of schrijven. Dat is echt niet makkelijk! Met enkele kinderen kan ik veel doen, maar je overschat ze vrij snel! Andere kinderen verbazen je dan weer met wat ze wel kunnen.
Daarnaast wil ik ook nog even kijken om te snoezelen met de kinderen die niet spreken en heel passief zijn. Maar aangezien ik daar nog geen ervaring mee heb, moet ik veel opzoeken en veel aan Jytte vragen (zij heeft al veel ervaring!). Voor alle duidelijkheid, ik geef dus geen les omdat dat gewoon onmogelijk is. Ik probeer mijn logopedische kwaliteiten uit te spelen. Als ik de kinderen niet individueel neem, zit ik in de klassen en kijk ik wat de didi’s doen. Waar mogelijk help ik een beetje of speel ik wat met de kinderen. Dit is even kort een beschrijving van wat ik daar doe. Zo heeft iedereen weer een idee :)

Momenteel ben ik Nepalees aan het leren. Ik kan al tellen tot 10, de dagen van de week, de kleuren, smakelijk eten (ramro sanga khana khanu hos) en enkele kleine woordjes. Het is een begin e! Iedere dag neem ik mijn schriftje mee en vertaalt Robin de woordjes! Thuis schrijf ik het dan op papiertjes en leer ik het. Dat gaat goed hoor. Het is echter niet makkelijk, maar we doen ons best! En meer kunnen we niet doen toch?!

Dan het dansen: na twee dagen uitstel, dansten we op maandag. Nou, het was geweldig!!! Echt genieten om hun te zien dansen en te zien shaken met die schouders. De didi’s deden mee en een zevental kinderen. Ik heb zo genoten! We deden het dansje op jai ho (het lied van slumdog millionaire) want dat kenden ze allemaal. We deden het niet één keer, niet twee keer, maar wel drie keer na elkaar! Echt leuk! De volgende dagen hebben we ook steeds na de lunch (14u) gedanst. En ik probeerde natuurlijk Nepalees te dansen. Nou, dat is heel leuk, maar moeilijk als ze allemaal wat anders doen. Het is nu de bedoeling om iedere dag te dansen en ik probeer iedere week een ander lied te bemachtigen. Een cd voor 1 euro, daar gaan we niet moeilijk over doen e. Vanaf maandag wordt het waku waku it’s time for Africa van Shakira (lied wereldkampioenschap voetbal).

Sinds maandag is er ook een nieuwe vrijwilligster, Anna, uit Australië in het LDC. Dat is wel heel leuk, want dan kun je samen nog wat dingen doen en wat overleggen. Zij blijft hier voor een maand.

Effe een anekdote van op LDC: ik was vrijdag rekensommen aan het maken met Bhim (hij is zo goed!!) en plots trok Rekka (de vrouwelijke bazin) aan mijn hand. Ik dacht “wat is dat nu, wat wil ze van me? Aaaa” Ik werd dan in de snoezelruimte gestuurd en moest gaan zitten. Er kwamen twee didi’s bij zitten en Madaf. “Wat doet een logopedist allemaal? Wat is de doelgroep? …”, vroegen ze. Nou Leoniek, begin maar…. We doen zoveel dat het onmogelijk is alles te vertellen. Zo helemaal onvoorbereid moest ik dat allemaal gaan vertellen. Jach, makkelijk was het niet. Ik zei wat in het Engels en Madaf vertaalde het dan. De twee didi’s noteerden. Echt grappig hoor. Hopelijk hebben ze het een beetje kunnen verstaan. Het is wel heel leuk dat ze je zo willen betrekken en zoveel willen leren. Zo zie je maar dat ze echt vooruit willen en dat is echt heerlijk!

O ja, vrijdag ben ik naar een feestje geweest! Het was ergens bovenaan een shoppingscenter in Kathmandu. De muziek was goed. Het was de muziek van een jaar geleden bij ons, maar echt leuk om op te dansen hoor. Plots zag je allemaal jongens naar buiten gaan en wat getrek en geduw… O ow, een gevecht. Snel aan de kant gaan staan hoor! Goed, dat was klaar. Nu ja, dat dacht ik. Rond 21u (ja het feestje begon al om 14u in de middag) kwamen plots allemaal politieagenten naar binnen. “Party is over”, riepen ze. “Hoe, party is over? Nu al? Ik kom er op dreef (was er om 19u)” Ja, ze moesten de jongen vinden die het gevecht had gestart. Allemaal in een rij gaan staan en iedereen werd gefouilleerd. Typische Nepalees naar het schijnt. Drinken en vechten. Bijna iedereen was met de motor gekomen dus je zag ze allemaal tegelijkertijd uit die ondergrondse parking komen. Echt gek om te zien omdat er bijna geen kat meer op straat was. Vroem vroem vrrrrrrrrrrr, daar gaan ze allemaal!

Zaterdag at ik bij een familie thuis. Wat schafte de pot? Nee hoor, geen dahl baat, maar vlees (met rijst uiteraard)! Ik denk dat het buffel was, maar echt zooooo heerlijk! Dan pas merkte ik hoe hard ik het vlees mis! Man echt, wat heb ik daarvan genoten! Vlees waar het bot nog aan zat dus je moest steeds weer naar je mond grijpen om die botjes eruit te halen, maar echt het was lekker! Ik mis mijn vlees!!!!!

Verder zitten de busjes nog altijd stampvol en begin ik steeds meer en meer te wennen aan het verkeer. Ik weet nu aan welke kant ik moet stappen en kan al met iets minder schrik oversteken. Dat vind ik al een hele vooruitgang hoor! Enkele dagen geleden zag ik een jongetje lekker kakken in een sloot. Man, wat een stront kwam eruit! Ik bespaar jullie de details, maar ik wist niet dat een jongetje van 7 jaar zo kon schijten :) Gisteren zag ik dan een man zijn gezicht wassen uit een sloot… Lekker toch!
Ik bewonder de mensen hier echt. Ze zijn met zo weinig tevreden en zijn heel inventief om iets te maken of zo. Ik vind het echt een prachtig land! Een aanrader voor iedereen!
Het heerlijke hier is dat er gewoon geen stress is! In die maand heb ik nog nooit stress ervaren en heb ik mij nog nooit moeten haasten. Kom je 10 minuten later? Ach, geen haan die er naar kraait hoor! Heerlijk is dat toch?!

Over ongeveer een maand gaat het LDC verhuizen naar Sankhu. Daar zijn de lokalen nog leeg en kaal en daar wil ik iets aan doen. Ik zou graag materiaal kopen die hun kan helpen meer te leren. Ik denk aan platen met het alfabet, dieren, …, knutselmateriaal, kleurboeken, kleurpotloden, duplo, puzzels, … Verder wil ik ook heel graag de snoezelruimte verder inrichten, want daar is nu heel weinig materiaal voor de kinderen aanwezig. Hier is natuurlijk geld voor nodig dus daarom vraag ik aan jullie of jullie wat geld kunnen missen? Willen jullie de lieve kindjes in het LDC helpen en wat sponseren, mail me maar op leonike_88@hotmail.com. Alle kleine beetjes helpen.

Lieve mensen, ik moet er weer vandoor. Het weekend gaat steeds zo snel voorbij. Over enkele uurtjes terug naar Sankhu (hopelijk kunnen we deze keer wel zitten :-)).
Chris, hopelijk geen dt fouten deze keer :-)

O ja, probeerde foto's te uploaden, maar dat was zonder succes. Volgende week komen er een heleboel foto's als de verbinding ok is!

Dikke kus en ik geniet echt van elke dag!
Nike